Ανταρκτική

Η Ανταρκτική είναι η γη των άκρων: είναι η ψυχρότερη και η ξηρότερη ήπειρος στη γη και έχει το υψηλότερο μέσο υψόμετρο. Ως η πέμπτη μεγαλύτερη ήπειρος του κόσμου, η Ανταρκτική καλύπτει τον Νότιο Πόλο. Ένας τόπος που σπάνια αγγίζεται από τον άνθρωπο τούτη η παγωμένη γη έχει πανέμορφα τοπία, που διακόπτονται μόνο από μια χούφτα επιστημονικές βάσεις και έναν «μόνιμο» πληθυσμό μερικών χιλιάδων επιστημόνων. Οι επισκέπτες στην Ανταρκτική γενικά πρέπει να περάσουν αγριεμένες θάλασσες πάνω σε παγοθραυστικά, αλλά όσοι το κάνουν, ανταμείβονται με ένα παραμυθένιο σκηνικό και σημαντική πανίδα άγριας ζωής, με γνωστότερους τους αυτοκρατορικούς πιγκουίνους.

Κατανόηση

Μολονότι πολλές χώρες έχουν θέσει αξιώσεις για διάφορα τμήματα της Ανταρκτικής, κυβερνάται από την Ανταρκτική Συνθήκη του 1958, που καθιερώνει την ήπειρο ως ειρηνική ζώνη διεθνούς συνεργασίας και έρευνας. Δεν υπάρχουν πόλεις με την κυριολεκτική σημασία του όρου, αλλά ερευνητικοί σταθμοί με συνολικό πληθυσμό που κυμαίνεται από 1000-4000 άτομα, ανάλογα με την εποχή του χρόνου. Οι σταθμοί διατηρούνται για επιστημονικούς σκοπούς μόνο και δεν παρέχουν επίσημη υποστήριξη για τον τουρισμό. Οι νόμοι του έθνους που διατηρεί σε λειτουργία κάθε ερευνητικό σταθμό εφαρμόζονται μόνο στα όρια του σταθμού.

Τα ιδιωτικά ταξίδια στην Ανταρκτική γενικά παίρνουν μία από τρεις μορφές:

1. εμπορικά θαλάσσια ταξίδια με επισκέψεις στην ξηρά (μακράν η δημοφιλέστερη μορφή τουριστικής δραστηριότητας)
2. ειδικά εξοπλισμένες χερσαίες αποστολές
3. αξιοθέατα από αέρος.

Περίπου 80 εταιρείες ανήκουν στον Διεθνή Σύνδεσμο Ταξιδιωτικών Πρακτόρων Ανταρκτικής [1], μια συμμετοχική εταιρεία που ρυθμίζει τα μη-ερευνητικά ταξίδια στην περιοχή. Κατά τη θερινή περίοδο 2005-2006, εκτιμάται ότι 26.250 άτομα επισκέφθηκαν την Ανταρκτική ή τις ακτογραμμές της.

Χλωρίδα και πανίδα

Η Ανταρκτική είναι αξιοσημείωτη ως η μοναδική ήπειρος που δε διαθέτει σημαντική πανίδα και κανένα ιθαγενές θηλαστικό, ερπετό, ή αμφίβιο. (Δεν υπάρχουν εδώ πολικές αρκούδες, που ζουν μόνο στον Βόρειο Πόλο). Ωστόσο, στις ακτογραμμές της φτιάχνουν φωλιές πολλά είδη αποδημητικών πτηνών και πιγκουίνοι. Ο Νότιος Ωκεανός που την περιβάλλει, φιλοξενεί πολλά ψάρια και θαλάσσια θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων των φαλαινών.

Κλίμα

Η Ανταρκτική είναι η ψυχρότερη ήπειρος της Γης. Η χαμηλότερη φυσική θερμοκρασία που έχει καταγραφεί ποτέ στην Γη ήταν −89,2°C στον ρωσικό Σταθμό Βοστόκ στην Αναρκτική στις 21 Ιουλίου 1983.[38] Για σύγκριση, αυτή η θερμοκρασία είναι κατά 11 °C ψυχρότερη από την θερμοκρασία εξάχνωσης του ξηρού πάγου. Η Ανταρκτική είναι παγωμένη έρημος με λίγες βροχοπτώσεις, στον δε Νότιο Πόλο το ύψος βροχοπτώσεων είναι χαμηλότερο από 10 cm τον χρόνο, κατά μέσο όρο. Οι θερμοκρασίες φτάνουν ένα ελάχιστο μεταξύ -80 °C και -90 °C στο εσωτερικό τον χειμώνα και μέγιστο μεταξύ 5 °C και 15 °C κοντά στις ακτές το καλοκαίρι. Ο κίνδυνος ηλιακών εγκαυμάτων είναι σημαντικός κίνδυνος καθώς η επιφάνεια του χιονιού αντανακλά σχεδόν όλη την υπεριώδη ακτινοβολία που πέφτει πάνω της. Η επιφάνεια του χιονιού κοντά στον Σταθμό Κονκόρντια είναι η τυπική που συναντάται στο μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας της ηπείρου.

Η Ανατολική Ανταρκτική είναι ψυχρότερη από την δυτική εξαιτίας του μεγαλύτερου υψομέτρου της. Τα καιρικά μέτωπα σπανίως διεισδύουν βαθιά μέσα στην ήπειρο, αφήνοντας το κέντρο ψυχρό και ξηρό. Παρά την έλλειψη βροχοπτώσεων πάνω από το κεντρικό τμήμα της ηπείρου, ο πάγος εκεί διατηρείται για εκτεταμένες χρονικές περιόδους. Στο παράκτιο τμήμα, οι έντονες χιονοπτώσεις δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, όπου έχουν καταγραφεί χιονοπτώσεις έως και 1,22 m σε 48 ώρες.

Στις άκρες της ηπείρου, ισχυροί καταβατικοί άνεμοι κοντά στο πολικό υψίπεδο πνέουν συχνά με θυελλώδη ένταση. Στο εσωτερικό ωστόσο οι ταχύτητες του ανέμου είναι συνήθως μέτριες. Κατά το καλοκαίρι, κατά τις καθαρές ημέρες στον Νότιο Πόλο, φτάνει στην επιφάνεια περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία από ότι στον ισημερινό εξαιτίας της εικοσιτετράωρης ηλιοφάνειας κάθε μέρα στον Πόλο.

Η Ανταρκτική είναι ψυχρότερη από την Αρκτική για δύο λόγους. Πρώτον, το μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου βρίσκεται σε υψόμετρο πάνω από 3 km από τη στάθμη της θάλασσας, και η θερμοκρασία μειώνεται με το υψόμετρο. Δεύτερον, ο Αρκτικός Ωκεανός καλύπτει την ζώνη του Βορείου Πόλου, και η σχετική θερμότητα του ωκεανού μεταφέρεται μέσω του επιπλέοντος πάγου και δεν επιτρέπει στην θερμοκρασία των αρκτικών περιοχών να φτάσει στις ακραίες τιμές που είναι τυπικές για την χερσαία επιφάνεια της Ανταρκτικής. Δεδομένου του γεωγραφικού πλάτους, μεγάλες περίοδοι συνεχούς νύχτας ή συνεχούς ημέρας δημιουργούν κλίμα πολύ διαφορετικό από αυτό του υπόλοιπου πλανήτη, καθόλου οικείο για το ανθρώπινο είδος.

Το νότιο σέλας, το οποίο δημιουργείται από ηλιακούς ανέμους γεμάτους πλάσμα, οι οποίοι περνάν από την Γη, παρατηρείται στον νυχτερινό ουρανό κοντά στον Νότιο Πόλο. Άλλο ένα μοναδικό θέαμα είναι η διαμαντόσκονη, ένα νέφος στο επίπεδο του εδάφους που αποτελείται από μικροσκοπικούς παγοκρυστάλλους. Εν γένει σχηματίζεται σε κατά τα άλλα αίθριο ή σχεδόν αίθριο ουρανό, έτσι κάποιες φορές αποκαλείται κατακρήμνιση καθαρού ουρανού. Το παρήλιο, ένα συχνό ατμοσφαιρικό οπτικό φαινόμενο, είναι μία λαμπρή κηλίδα που εμφανίζεται παραπλεύρως του αληθινού ήλιου.